Beauty's Gone - Return to the Unconsciousness (Self-released)

Η Πολωνία, είναι μια από τις χώρες που με έχει κερδίσει. Μαζί με τη χώρα, και η σκοτεινή σκηνή της είναι αυτή που με έχει τραβήξει την προσοχή σε τρομακτικό βαθμό τα τελευταία χρόνια, καθώς θεωρείται μια από τις δυνατότερες (για εμένα είναι η δυνατότερη) παγκοσμίως.
Συγκροτήματα δυναμίτες, με υλικό που τσακίζει κόκκαλα και πείθει ακόμα και τον πιο σκληροτράχηλο κολλημένο με τη Νορβηγική σκηνή ακροατή. Που κάθε μπάντα της σου αποδεικνύει πως δε χρειάζεται να είσαι γνωστός ή να ρέει αύθονο το μετρητό ή να δημιουργούνται ολόκληρα σενάρια με σκοπό να τραβήξει τα βλέμματα, έτσι ώστε να δημιουργηθεί κάτι καλό και ο ακροατής να δώσει προσοχή.

Axel Rudi Pell - Into the Storm (Steamhammer)

Στο άκουσμα του ονόματος Axel Rudi Pell το πρώτο πράγμα που μ' έρχεται κατά νου  πέρα από την αναμφίβολα μεγάλη καθαριστική του virtuosité και την ξανθιά του κόμη, είναι heavy metal. Συμπληρώνοντας 25 χρόνια σόλο καριέρας και μετά από 15 κυκλοφορίες και όντας πάντα συνεπής στα ανά 2ετία ραντεβού του με το studio, μας παρουσίασε το καινούργιο του πόνημα εν ονόματι "Into the storm" τον Ιανουάριο που μας πέρασε.

Μην έχοντας να αποδείξει τίποτα και σε κανένα, με το ''Into The Storm'' δεν ξεπερνά τα όρια του, ούτε προσφέρει κάτι διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα albums του, χωρίς ωστόσο και να απογοητεύει σαν σύνολο.

Kirk - Masquerade (Mausoleum Records)

Καμιά φορά κάθομαι και σκέφτομαι (καμιά φορά είπα…), το πόσες μπάντες αδικούνται στη μουσική βιομηχανία, και πώς δεν έχουν κάποιο καλό/μεγάλο συμβόλαιο, πού θα τους επιτρέψει να τους μάθει κι άλλος κόσμος, πού θα τους δώσει την ευκαιρία να κάνουν και μια καλή περιοδεία, στην οποία δε θα “μπούνε μέσα” κατά χιλιάρικα... Λίγο πολύ πιστεύω πώς είναι σκέψεις πού τις έχουν κάνει οι περισσότεροι, πού έχουν τη μουσική ως κάτι πολύ πιο σημαντικό από ένα απλό χόμπι.

Vampire - Vampire (Century Media Records)

Πάει καιρός που είδα τελευταίο μου άρθρο να προβάλει εδώ. Σωστός  ο Ανδρέας, κουβέντα δε μου είπε (ποιος ξέρει τι καντήλια θα ανεβοκατέβαζε μέχρις ότου να γράψω κάτι). Δε θα στο κρύψω, έγραφα για τους Βehemoth. Τελικά το άφησα στη μέση το άρθρο (προφανείς λόγοι, ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΙ ΣΑ ΜΠΑΝΤΑ αλλά γιατί παίζει ναι είναι πιο σάπιοι και από κουφάρι ζώου).
Και από τα παλιά (ποια παλιά δηλαδή από το 2012), ήρθε ένα σήμα στις αρχές του Μάρτη. Οι Σουηδοί Vampire, κυκλοφορούν την πρώτη επίσημη δουλειά τους. Δε ξέρω αν έχεις στα χέρια σου ή αν έχεις ακούσει το μοναδικό υλικό τους. Ήταν το demo τους με τίτλο Vampire, και είχε κυκλοφορήσει το 2012.

Intervals - A Voice Within (Self Released)

Πολύ περίεργο συναίσθημα να νιώθεις πώς τα κομμάτια πού ακούς από κάποιον δίσκο είναι άλλα από εκείνα πού άκουσες πριν λίγο καιρό live, μα τελικά ανακαλύπτεις πώς είναι τα ίδια! Είναι περίεργο να βλέπεις στη σκηνή ένα μάτσο πιτσιρίκια τα οποία είναι λίγο “αγγούρια” και ψάχνουν τρόπο να ξεσηκώσουν το κοινό, με αποτέλεσμα να μη σου βγάζουν αυτό πού πρέπει να σου βγάλουν με τη μουσική τους. Και ξαφνικά αγοράζεις το δίσκο τους και λες “Μαλακανδρέα, κάτι καλό παίζει εδώ!”

Noturnall - Noturnall (Self Released)

Κάποτε (σ.σ.: πριν 2 χρόνια βλάκα δεν είναι κάποτε) είχα ασχοληθεί με τους Shaman και για την ωραία ιστορία γύρω από το όνομά τους. Αυτή τη φορά θα ασχοληθούμε στο περίπου με το ίδιο θέμα. Πάρε μια ανάσα να το δούμε, γιατί αλλιώς θα χαθώ την ώρα πού τα γράφω…. Ο Andre Matos, ήταν στη δημιουργία των Angra, από τους οποίους έφυγε και έφτιαξε τους Shaman, οι οποίοι μετά έγιναν Shaaman, και μετά έφυγε και από αυτούς για να συνεχίσει την όποια solo καριέρα, οι υπόλοιποι ξαναέγιναν Shaman, ενώ παράλληλα οι ΙΔΙΟΙ έφτιαξαν και τους Noturnall. Δε νομίζω να το χάσατε κάπου, εγώ έβγαλα άκρη…νομίζω!!