Aenaon - Extance (Code666 Records)

Τους Aenaon ομολογώ πως τους έμαθα στα πρώτα έτη των φοιτητικών μου χρόνων, και μάλιστα δεν τους ανακάλυψα μόνος. Μου τους έμαθε ο καλός και πάνω από όλα “ΕΥΓΕΝΕΣΤΑΤΟΣ” κύριος Ανδρέας Κουντουράς.
Ήταν από τις φορές που ήμουν πιο περίεργος από ποτέ γιατί ο Ανδρέας και να ακούει black metal είναι σπάνιο φαινόμενο. Ο Ανδρέας. Βlack Metal.
Τελικά η περιέργεια μου λύθηκε και κατάλαβα γιατί καίγονταν και δεν είχε άδικο μάλιστα.  Όταν πρωτοάκουσα το A Parallel Zoetrope, (που έχει ένα από τα πιο γαμάτα εξώφυλλα που έχω δει), έπαθα πλάκα. Θα μου πεις “ρε φίλε με ένα κομμάτι έπαθες πλάκα;” και θα σου πω ΟΧΙ, δεν είναι το ένα κομμάτι, αλλά είναι το έναυσμα, αυτό το ταρακούνημα που σου δίνει μια μπάντα.
Από τότε τους παρακολουθώ στενά!

Primal Fear - Delivering the Black (Frontiers Records)

Μετά από πολλά χρόνια ένιωσα την ανάγκη, να πειράξω τη σειρά των κομματιών ενός δίσκου. Είναι εκείνες οι στιγμές πού ενώ ακούς πώς ένας δίσκος είναι πολύ καλός, σε χαλάει η σειρά. Βάζεις το “Delivering The Black” να παίξει, και δε θες να ξεκινήσεις από το 01 αλλά από το 10! Ναι, θα μου πεις, “σιγά απλά έβαλες τα νούμερα ανάποδα”. Όχι βλάκα, ήθελα απλά να ξεκινήσω από το τέλος. Και γενικά να αλλάξω τη σειρά των κομματιών. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός πώς τα 3 πρώτα κομμάτια στο δικό μου μυαλό, πρέπει να σε αρπάζουν από μυαλό, ψυχή και ούμπαλα! Κάτι πού δεν πέτυχε σε μένα. Ένιωσα αντιθέτως να μου “επιβάλλεται” αυτό το συναίσθημα, το συναίσθημα πού ωστόσο βρήκα λίγο πιο κάτω.

Woods Of Desolation - As The Stars (Northern Silence Productions)

Σύμφωνα πάντα με τις πιθανότητες αλλά και με τα αποτελέσματα των πιθανοτήτων, οι Αυστραλοί Woods Of  Desolation, βγάζουν νέα δουλειά κάθε τρία χρόνια.
Δε τους γνωρίζεις σα μπάντα;
Να σου κάνω μια μικρή εισαγωγή τότες και μετά μπαίνουμε κατευθείαν στο ψητό.
Κυμαινόμαστε σε black-depressive στοιχεία. Βρίσκονται στο χώρο από το 2005 αλλά το πρώτο τους demo κυκλοφόρησε το 2006. Εγώ να σου πω την αλήθεια τους παρακολουθώ από το 2006 με εκείνο το “ευαγγέλιο” του είδους, ...Of An Undying Cold.

Within Temptation - Hydra (Self Released)

Θέλω να μου πείτε την αλήθεια. Το “The Q-Music Sessions” άρεσε μόνο σε κάτι κοριτσάκια πού απλά ό,τι βγάλουν οι Within Temptation θα το αποθεώσουν, έτσι? Θεωρώ πώς δεν είχε κανένα νόημα αυτή η κυκλοφορία, αν και μάλλον έγινε για να φύγει από τη μέση το συμβόλαιο με τη RoadRunner Records…Και μάλλον δεν είναι τυχαίο πώς η μεγαλύτερη κοιλιά, δισκογραφικά, της μπάντας έγινε μετά το 2008 όταν και η Sharon συνεργάστηκε με τον Armin Van Buuren (βλ. “The Unforgiving” και το προαναφερθέν). ΑΛΛΑ, ευτυχώς όλα φαίνεται πώς μπήκαν σε μια σειρά.

Alcest - Shelter (Prophecy Productions)

Παίζει να μην έδινα καν σημασία στους τελευταίους μήνες της χρονιάς που μας πέρασε και αυτό γιατί είτε το πιστεύεις είτε όχι, ο λόγος ήταν η συγκεκριμένη κυκλοφορία.
Ναι! Το παραδέχομαι πάντα είχα μια αδυναμία στο shoegaze. Βασικά όχι στο shoegaze αλλά σ’αυτόν τον ωραίο μελωδικονοσταλγικο ήχο,  που μου προσέφεραν απλόχερα οι Alcest.
Ο Neige επίσημα,έχει παρέα πλέον. Τον Jean “Winterhalter” Deflandre. Ο άνθρωπος που  από το Écailles de lune (2009) μέχρι και τώρα συνεχίζει να βρίσκεται πίσω από τα τύμπανα.
Δε γνωρίζω για εσένα, προσωπικά πάντως δε θεωρώ ότι χάλασαν (όπως κάποιοι υποστηρίζουν).

Iced Earth - Plagues Of Babylon (Century Media Records)

Σιγά μην ξεκινούσα το νέο έτος με καλό λόγο…ας είμαστε λίγο ειλικρινείς όμως. Πόσοι πίστεψαν πώς θα βγάλει 2 συνεχόμενες καλές κυκλοφορίες ο κύριος Schaffer και η παρέα του? Εγώ πάντως όχι. Εφόσον πριν μερικούς μήνες θάψαμε τον κύριο Barlow και τους Ashes Of Ares, ας κάνουμε τώρα το ίδιο και με τους Iced Earth.

Οι οποίοι ναι μεν, μας έδωσαν πολλές ελπίδες με το “Dystopia”, ωστόσο, όταν καταφέρνεις και κάνεις τέτοια επιτυχία με ένα δίσκο, ε παραδέχομαι κι εγώ πώς είναι αγχωτικό και δύσκολο να μπορέσεις να μείνεις στα ίδια επίπεδα.

Zemial - NYKTA (Hells Headbangers Records)

Πριν σου πω μερικά λόγια γι’αυτό το άλμπουμ, θα ήθελα να το ανοίξω διαφορετικά το θέμα. Κάποτε, άκουγα (και εξακολουθώ να ακούω) πολλούς να λένε: “Σα τη σκανδιναβική σκηνή δεν έχει. Εμείς μόνο Rotting Christ έχουμε.” Αυτό που πλέον έχω να τους πω είναι: Αρχίδια πατέρα!
Δε θα μπω σε χοντρές λεπτομέρειες, από άλλες μπάντες αλλά μόνο μ’αυτή που θα σου γράψω μόνο.
Zemial. Ένα όνομα, μια ιστορία 21 χρόνων στις πλάτες του Archon Vorskaath. Η λαϊκή ρήση “παπούτσια από τον τόπο σου και ας είναι μπαλωμένα” ΔΕΝ ισχύει, γιατί για τη συγκεκριμένη μπάντα, η ρήση θα έπρεπε να ήταν “παπούτσια από τον τόπο σου και ας είναι και adidas”.

2013's Top 20 by Metal In Warning's two-headed team

Έφυγε το 2013 και νομίζω όλοι είμαστε πολύ χαρούμενοι…Να είμαι ειλικρινής έχω την υποψία πώς κάθε χρόνο λέμε τα ίδια, “άντε να φύγει η κωλοχρονιά, χάλια η χρονιά αυτή” κ.ο.κ. Τα ξέρουμε και δε σοκαριζόμαστε. Κάθε πέρσι και καλύτερα. Έτσι δεν είναι?

Εμένα προσωπικά η χρονιά με έπιασε στα τελειώματα της στρατιωτικής μου θητείας, και στη μετακόμιση-μετανάστευση, οπότε τους πρώτους μήνες δεν ήμουν απόλυτα συγκεντρωμένος στις νέες κυκλοφορίες. Ωστόσο μιας και μου έλειπε η συγγραφή, τον Ιούλιο ξεκίνησε η ιδέα του Metal In Warning, με τον κύριο Γεωργιάδη Χρήστο, για ακόμα μια φορά συνοδοιπόρο. Και φτάσαμε σχεδόν 5 μήνες μετά, στο κλείσιμο του 2013, να συζητάμε για ένα top20.