Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

Varathron - Untrodden Corridors Of Hades (Agonia Records)


Προσωπικά, όταν συζητάω για Ελληνικά συγκροτήματα, και πόσο μάλλον στο χώρο της σκληροπυρηνικής μουσικής, στο μυαλό μου, έρχονται Necromantia, Nocternity, Zemial, Agatus, Rotting Christ, Nergal, Varathron και ένα σορό άλλα. Θα ήθελα να συγκρατήσεις το όνομα Varathron γιατί γι’αυτό θα σου γράψω.
Συγκρότημα προπομπός, για τον ακραίο ήχο στον Ελλαδικό χώρο, αφού αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο μέσα στα μουσικά δρώμενα.
Πέρασαν  και έζησαν πολλά. Πάρα πολλά μέλη, δυσκολίες στις κυκλοφορίες τους, προσωπικές δυσκολίες των μελών, η πόλη τους (μετά την αποχώρηση από την Αθήνα), τα Ιωάννινα δεν ήταν και ο καλύτερος τόπος για να κρατηθεί μια μπάντα (αν σκεφτείς πως οι καταστάσεις ΤΟΤΕ δεν ήταν όπως είναι τώρα), αλλά παρόλα αυτά, το “μικρόβιο” δεν έφυγε.
Η ψυχή των Varathron δεν είναι άλλη από τον Στέφανο (Necroabyssious), ο οποίος έχοντας 26 χρόνια στις πλάτες του τη μπάντα, κατάφερε να την κρατήσει ζωντανή από όλα.  Αλλά ας μη χρησιμοποιώ άλλο παρελθοντικό χρόνο, και ας σου μιλήσω για το παρόν. Για το τώρα.
Οι Varathron και είναι ΑΚΟΜΗ εδώ. Και στη φράση μου “είναι ακόμη εδώ” δεν αναφέρομαι στο ότι βρίσκονται ακόμη εν ενεργεία, αλλά στο ότι κυκλοφόρησαν τη νέα τους δουλειά.
Νέα δουλειά, νέες ιδέες. Για τα μέλη, είναι όπως τα άφησες στο Stygian Forces Of Scorn, πλην τη θέση του μπασίστα που από το 2012 ανήκει στον Στράτο Κουντουρά (Luna Obscura).
 Παρόλο που οι δύο τελευταίες δουλειές δε με ικανοποίησαν σε μεγάλο βαθμό, δε θα έλεγα το ίδιο και για το Untrodden Corridors Of Hades. Αλλά, η ατμόσφαιρα και το όλο κλίμα ακολουθεί τις τελευταίες κυκλοφορίες.
Καταρχάς η παραγωγή είναι κρύσταλλο. Αυτό τώρα να σου πω την αλήθεια δε γνωρίζω κατά πόσο θα αρέσει στον ακροατή. Ως γνωστόν η φράση “καλή παραγωγή” μεταφράζεται διαφορετικά στον καθένα πόσο μάλλον σ’αυτό το είδος.
Οι ταχύτητες δε πιάνουν κόκκινο. Κυμαίνονται σε πιο αργόσυρτο ρυθμό. Και οι κιθάρες είναι πιο “καθαρές” και ακούγονται πιο heavy (όπως άλλωστε αυτά ήταν το περιεχόμενο του Stygian Forces Of Scorn).
Και τα εφτά κομμάτια έχουν μια ωραία ροή και συνέχεια μεταξύ τους. Δε σε κουράζει κανένα, αλλά για να σου πω τη γνώμη μου κατά τη διάρκεια της ακρόασης αυτά που ξεχώρισα ήταν η αρχική τριάδα.Kabalistic Incocation Of Solomon, Realm Of Obscure και Arcane Conjuring. Ειλικρινά αυτά τα κομμάτια έχουν κάτι το κρυφά ωραίο μέσα τους. Ο ήχος τους ακούγεται τελετουργικός πράγμα που κάνει όλη αυτή τη “μαγεία” να αιωρείται.
Αν και πάλι μέσα από αυτά τα τρία κομμάτια θα μου ζητούσες να σου επιλέξω πάλι ένα, θα σου διάλεγα το Arcane Conjuring. Το θεωρώ το καλύτερο του άλμπουμ.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 80/100

Χρήστος C. Γεωργιάδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Leave your comment here...