Skyharbor - Guiding Lights (Basick Records)

Όταν τα μέλη της μπάντας σου είναι μπλεγμένα με το χώρο του djent, είναι πολύ δύσκολο και η ίδια η μπάντα να μην ακουστεί έτσι. Είναι δύσκολο να αποφύγεις να περάσεις σε κάτι καινούριο, κάτι από το παρελθόν σου πού σε έχει στιγματίσει. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Skyharbor, οι οποίοι κυκλοφόρησαν μόλις τον δεύτερο δίσκο τους, ενώ εγώ ακόμα ανακάλυπτα τον πρώτο δίσκο.

Το “Guiding Lights” είναι ο δίσκος-σχεδόν διαμάντι-πού θα μπορούσε να επηρεάσει όσο κανένας άλλος την μετέπειτα εξέλιξη του djent. Τα “πειραγμένα” ξεσπάσματα και τεχνικά μέρη του djent, πού μόνο ο Keshav Dhar μπορεί να καταλάβει, συναντούν το λυρισμό και την ερμηνεία-συγκίνηση του Daniel Tompkins (Tesseract), με τη διαολεμένα παρανοϊκή ηρεμία πίσω από τα drums του Anup Sastry (Intervals) και μαζί όλα αυτά προσφέρουν μια μίξη εκπληκτική για το είδος. Το “Guiding Lights” σε παρασύρει στην ηρεμία του και στην χαλαρή και ταξιδιάρικη μουσική του, η οποία σε σημεία, λόγω του σταθερά mid-tempo χαρακτήρα της, μπορεί να χαρακτηριστεί και ως μελαγχολική/μοναχική. Το οποίο νομίζω δένει άψογα με τον καιρό, το κλίμα και την περίοδο πού διανύουμε σαν άνθρωποι, βάζοντάς σε, σε μια μόνιμη σκέψη και μελέτη του βροχερού τοπίου έξω από το παράθυρο. Είναι σημεία πού μπορείς να νιώσεις να “χρωματίζεται” ο δίσκος από τη ζεστή και εξαιρετική ερμηνεία του Tompkins, ενώ υπάρχουν σημεία τα οποία νιώθεις ως πιο ψυχεδελικά τύπου Tool, όπως στο “Kaikoma”.

Μία ώρα και δέκα λεπτά μετά την πρώτη ακρόαση, συνειδητοποιείς πώς δε σου έμεινε τίποτα στο μυαλό, ούτε σα τραγούδι, ούτε σαν στίχος, ούτε καν σα ρεφρέν. Σου έμεινε όμως μια ικανοποίηση και μια ανάγκη να ακούσεις ξανά και ξανά το “Guiding Lights”, καθώς σου άφησε αυτήν την γλυκιά γεύση πού θες ξανά να γευτείς…σαν του donut με γλάσο φράουλα και μικρά τρουφάκια, πού σε κάνει να θες άλλα 10, για να κρατήσεις τη γεύση αυτή για ώρα στο στόμα σου (σ.σ.:….Fuck πρέπει να πεινάω). Κοινώς, το δίσκο θα τον ακούσεις γιατί έχει χαρακτηριστικά πού καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα του σημερινού, μοντέρνου progressive. Καλύπτει σίγουρα τα αυτιά όλων των φίλων του είδους, ενώ επίσης σου δίνει την ευκαιρία να δεις πώς θα ακουγόντουσαν κάποιες djent μπάντες νερώνοντας κι άλλο τον ήχο τους με μελωδικά, ambient και ατμοσφαιρικά περάσματα, φέρνοντας, σε έναν ήχο ίσως πιο λατέρνα-tive από το σύνηθες.

Αν περιμένεις να ακούσεις λοιπόν στοιχεία heavy, στοιχεία κλασσικού και χαρακτηριστικού metal, αλλάξε κείμενο…αν περιμένεις να μελετήσεις καινούρια ακούσματα, μελωδίες, τεχνικά περάσματα και να χαλαρώσεις, μείνε μαζί με τους Skyharbor…

Α και κάτι ακόμα, το “Halogen” είναι ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ!

Food for thought: Σκέφτομαι (σ.σ.: άτοπο), πώς μία μεγάλη βάση του djent κινήματος, βρίσκεται στην Αγγλία, ψάχνοντας τα μέλη της κάθε μπάντας, ανακαλύπτεις συχνά πυκνά να εμφανίζεται και κάποιος Ινδός, ή έστω της γύρω περιοχής (λογικό για την Αγγλία). Και σιγά-σιγά ανακαλύπτεις όλο και περισσότερες μπάντες από κείνες τις χώρες της Ασίας, οι οποίες πρόσκεινται στον ήχο αυτόν…δένει όμορφα ρε γαμώτο η παραδοσιακή μουσική κάποιων λαών με τέτοιους πειραματικούς ήχους, τύπου djent…

Βαθμολογία: 85/100

Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς