Threshold - For the Journey (Nuclear Blast Records)

Ένας από τους λίγους ανθρώπους πού έχω εκτιμήσει απίστευτα γύρω από τον χώρο του rock/metal, αφού τον γνωρίσω είναι ο Βρετανός Damian Wilson. Και η αλήθεια είναι πώς όπου και όποτε μπορώ, τρέχω να πάω να τον δω σε live. Ούτως ή άλλως δεν κάθεται και ποτέ σε ησυχία, ενώ η σχέση του με τις γύρω από μένα χώρες και ειδικά την Ολλανδία, είναι τρομερή, γι’αυτό και τόσο συχνά εμφανίζεται για live προς τα κει! Γι’αυτό λοιπόν δεν είναι καθόλου τυχαία η αγάπη πού του έχει άλλος τόσος κόσμος, στον ίδιο, και στις μπάντες του! Αυτή τη φορά όμως, θα ασχοληθούμε με την πιο γνωστή από όλες….Threshold!

Μετά το θάνατο του Andrew "Mac" McDermott, η λύση ήταν μία...Wilson ξανά στις τάξεις των Threshold πίσω από το μικρόφωνο. Και το αποτέλεσμα αυτού? Η κυκλοφορία του “March Of Progress”, το οποίο έμελε να είναι αυτό ακριβώς πού λέει ο τίτλος του δίσκου. Ένας δίσκος πού αποθεώθηκε, και πολύ δίκαια μάλιστα. Από κει κι έπειτα, με μηδενικές αλλαγές στη μπάντα, η μπάντα ακολούθησε την ίδια διαδικασία και μετά από 2 χρόνια, σήμερα, έφτασε σε σημείο να κυκλοφορεί το “For The Journey”. Το οποίο θα αποθεωθεί εξίσου, από μένα, από τους φίλους της μπάντας, την οικογένειά τους και όσους γενικά σκαμπάζουν λίγο από μουσική και δεν έχουν κολλημένα τα αυτιά με μονωτική ταινία διπλής όψης!

Η μόνη διαφορά είναι πώς πλέον οι ταχύτητες κατέβηκαν ελαφρώς. Παραμένουμε γύρω από το μελωδικό progressive μαθηματικής ακρίβειας. Ωστόσο οι επιρροές του κλασσικού prog rock είναι πολύ περισσότερες, ενώ η ατμόσφαιρα πολλές φορές εμπνέει musical, καθώς μιλάμε για Threshold και για Damian Wilson…άρα μαγικές μελωδίες, φανταστικές μελωδίες, ταξιδιάρικες μελωδίες! Από τη μία οι Richard West και Karl Groom, υπεύθυνοι για τη μουσική, και από την άλλη ο Άνθρωπος-Ερμηνεία. Με 2-3 εξαιρέσεις, ο δίσκος κινείται σε πιο mid tempo ταχύτητες, αρκετά πιο συναισθηματικός, γεμάτος όρεξη να σου μιλήσει. Και ξέρεις πότε θα σου μιλήσει, ακριβώς τη στιγμή πού θα το έχεις ανάγκη, πού θα το νιώσεις. Εκείνες τις ώρες πού θα έχεις εκείνο το σφίξιμο στο σώμα σου, εκείνο πού σου λέει πώς κάτι δεν είναι καλά. Τότε θα βάλεις το “For The Journey” και θα ξεκινήσεις κι εσύ το δικό σου ταξίδι…ενώ όταν αισίως φτάσεις στο “The Mystery Show”, θα κάνεις ένα δεύτερο ταξίδι, μέσα στο ταξίδι…ναι ξέρω, Inception…αλλά trust me, έτσι ακριβώς θα γίνει!

Στίχοι πάντα με ιδιαίτερο νόημα, ελαφρώς ψαγμένοι θα λέγαμε, έως ποιητικοί. Στίχοι απαραίτητοι για τη συνοδεία του εκάστοτε κομματιού. Και για να λέμε την αλήθεια δεν περίμενα κάτι λιγότερο. Ο δίσκος ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος, με συνοχή, τέλεια συνδεδεμένα μεταξύ τους κομμάτια, ακόμα και ως προς την “ψυχολογία”, και ίσως να είναι από τις πρώτες και ελάχιστες φορές πού θα σου πω, πώς 8 κομμάτια μου έφτασαν. Δεν ένιωσα ούτε ένα δευτερόλεπτο την έννοια του filler, ούτε καν μου πέρασε η ιδέα. Ίσως το ένα παραπάνω τραγούδι να έκανε πιο δύσκολη την ακρόαση, ίσως και όχι, ωστόσο το “Siren Sky” είναι εκεί για να κλείσει το δίσκο, με τη μελωδία των πλήκτρων να δημιουργούν μια εικόνα ενός ανθρώπου καθήμενου σε βράχια αγναντεύοντας στον ορίζοντα τη λεπτή γραμμή πού ενώνει θάλασσα και ουρανό!

Πάντως αν αποφασίσεις να δοκιμάσεις απλά το δίσκο, τότε θα σου πω να ακούσεις “Watchtower On The Moon” και “Turned To Dust”. Είναι ο μόνος τρόπος να αποκτήσεις μια πιο σφαιρική άποψη για το “For The Journey”. Αν όμως θες το κομμάτι εκείνο, το ένα και μοναδικό, πού θα σου μιλήσει, θα σε αγκαλιάσει, θα το αγαπήσεις, αν θες το κομμάτι πού θα σου μιλήσει για μουσική, για στίχους, για σκέψεις και συναίσθημα…τότε κλείσε τα μάτια και βάλε το “The Box”. Και σου λέω από τώρα, θα το ακούς για καιρό…σε καθημερινή βάση!

Εγώ θα σε αφήσω με το κομμάτι με το οποίο δέθηκα πιο πολύ από όλα, για προσωπικούς λόγους…το σημερινό Food for thought θα έχει τον αγαπημένο μου στίχο του “Mystery Show”… (του οποίου η εισαγωγή θυμίζει τρομερά το “Lighthouse” των Fates Warning)

Food for thought:        “And the more that you grow

The less you're sure of what you know”

Βαθμολογία: 90/100

Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς