Drunemeton / Dizziness - In The Woods Of Heathen Heretic Conspiracy (split) (Grannus Promotions)

Ένα δυνατό split που κυκλοφόρησε τον περασμένο μήνα, είναι αυτό των Ελλήνων Dizziness και των “καινούργιων”, Drunemeton.
Θα σου κάνω μια μικρή εισαγωγή για το τι παίζει εδώ.
Οι Αθηναίοι Dizziness, δίνουν το παρόν από το 2008, το βιογραφικό τους περιλαμβάνει μέχρι στιγμής τρία demo,  μια ολοκληρωμένη δουλειά και δύο split (το δεύτερο είναι αυτό που σου γράφω τώρα).
Το Offermort Heritage, που είναι ο τίτλος του άλμπουμ τους κυκλοφόρησε το 2013, μπορεί να έχει μερικά κομμάτια από πιο παλιές κυκλοφορίες τους, είναι επικό όσο πρέπει. Αν δε το έχεις ακούσει δεν θα ήταν άσχημο να του ρίξεις μια αυτιά. Δε νομίζω να σε αφήσει ανικανοποίητο ή να μετανιώσεις που το άκουσες.

Οι Drunemeton, είναι από την παγωμένη Μόσχα. Αν δε τους ξέρεις μ’αυτό το όνομα, τότε μπορεί να τους γνωρίζεις ως Heresiarch Seminary που ονομάζονταν έτσι μέχρι και στις αρχές του 2014.
Δημιουργημένοι (οι Heresiarch Seminary) και αυτοί το 2008, με δύο ολοκληρωμένες κυκλοφορίες με ένα EP και ένα split. Αν δε τους έχεις ακούσει καν, κάνε τότε τον κόπο και άκου το τελευταίο τους άλμπουμ με τίτλο Whirlwind Of Wild Hunt. Φοβερή δουλειά.
Το όνομα της μπάντας άλλαξε σε Pagan Sanctuary, για να ξαναλάξει σε Drunemeton (μη ρωτήσεις γιατί αυτή η διπλή αλλαγή, ούτε εγώ δε γνωρίζω).
Ως Drunemeton, στο βιογραφικό τους έχουν το συγκεκριμένο split για το οποίο σου γράφω.
Το split ονομάζεται In The Woods Of Heather Heretic Conspiracy, και ήταν από τα λίγα ίσως split με τα οποία ξεκίνησα να ακούω χωρίς να είμαι προκατελυμένος ή να περιμένο κάτι συγκεκριμένο.
Ήταν κάτι τελείως απρόβλεπτο το οποίο κατέληξε σε κάτι πολύ καλό!
Οχτώ κομμάτια εκ των οποίων δύο διασκευές (σε Graveland και Immortal αντίστοιχα), θα σε πιάσουν από το χέρι για να πατήσεις το repeat. Και θα το κάνεις. Πολύ άνετα και όλας.
Το Dark Ages Of Witchery θα ανοίξει την αυλαία και τα φώτα όλα θα πέσουν στους Ρώσους. Καθαρόαιμο παγανιστικό black metal, χωρίς πολλά πολλά.  Μεταδίδει το κάτι επικό-σκοτεινό και κατευθείαν χωρίς σκέψη σε πετάει στα ντουβάρια του σπιτιού σου.
Κάπως έτσι θα είναι και το Funeral March  Of The Rats το οποίω ομολογώ πως ο ρυθμός του μου θύμισε αρκετά Marduk, μόνο που ήταν πιο ατμοσφαιρικό αφού τα πλήκτρα έκαναν τη δουλειά τους.
Με τα δύο κομμάτια να έχουν τελειώσει, το Wallachian Woods πήρε θέση. Δε θα σου πω ψέμματα αλλά ήταν το μοναδικό κομμάτι από όλο το split που πέρασε τελείως αδιάφορο. Δε θα σου έλεγα πως με ξετρέλανε αλλά δε θα σου έλεγα πως ήταν κακό. Ήταν ένα απλά καλό κομμάτι (και ίσως το μοναδικό που άκουσα μια φορά).
Σειρά παίρνουν οι Αθηναίοι. Και το Towards Victory μπαίνει μπροστά. Δεν είναι κάτι άλλο από μια ήρεμη, ατμοσφαιρική γεμάτο μυστήριο εισαγωγή που για δύο λεπτά θα σου κλείσει τα μάτια, μέχρις ότου που θα σε ξυπνήσει ο ήχος της κιθάρας και το Lake Of Dystos βρυχάται ώσπου να ξεσπάσει και ο ρυθμός να σε συνεπάρει. Τα φωνητικά, να ξερνάνε αηδία, και ο ρυθμός πιο σφυχτός και απο θηλιά στο λαιμό. Για τέσσερα λεπτά και κάτι ψιλά, ο ρυθμός θα σου καίει κάθε εγκεφαλικό κύτταρο, μέχρι που κάποια στιγμή όλα θα ηρεμήσουν και μόνο ψαλμωδίες θα ακούγονται. Κάπως έτσι θα κλείσει το κομμάτι και θα δώσει τη σκυτάλη στο Πορφυρή Νύχτα.
Και αυτό κάπως έτσι ήρεμα θα ξεκινήσει. Το έναυσμα αυτής της “καταιγίδας” θα δώσουν τα φωνητικά. Η ηρεμία που επικρατεί χάνεται τόσο ξαφνικά. Οι ταχύτητες πιάνουν κόκκινο, και τα φωνητικά (με τα οποία έχω πάθει σοκ δε στο κρίβω), θα ελευθερώνουν διαόλια.
Θεωρώ πως από πλευράς Dizziness το Πορφυρή Νύχτα είναι το καλυτερότερο κομμάτι τους. Από πλευράς Drunemeton το Dark Ages Of Witchery, ήταν αυτό που ξεχώρισα.
Όσο για τις διασκευές, ελπίζω να παρατήρησες πως δεν έκανα κάποιο θέμα. Όχι γιατί δε μου άρεσαν, αντιθέτως, θέλω να σε παρακινήσω να τις ακούσεις και εσύ για να καταλάβεις τι εννοώ.
Δεν έχω να σου πω περισσότερα, δεν έχω σκοπό να σε πείσω με άλλα λόγια. Μόνο αυτό μπορώ να σου πω. Αξίζει και είναι μια πολύ δυνατή προσπάθεια.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 90/100

Χρήστος C. Γεωργιάδης